21 de out. de 2020
23 SETEMBRO: Día internacional da bisexualidade
O día 23 de setembro celébrase o día internacional da bisexualidade.
10 de mar. de 2020
AS REFUXIADAS: VÍTIMAS DE ACOSO SEXUAL DURANTE A SÚA VIAXE A EUROPA
Mulleres e nenas refuxiadas sofren violencia, agresións, explotación e acoso sexual en todas as etapas da súa viaxe desde Siria e Iraq cara a Europa, mesmo cando están en territorio europeo, sen que gobernos e organismos de axuda humanitaria proporcionen sequera garantías básicas de protección a estas persoas, segundo denunciou este luns Amnistía Internacional (AI).Esta organización de dereitos humanos entrevistou o pasado decembro no norte de Europa a 40 mulleres e nenas refuxiadas que foran de Turquía a Grecia para despois cruzar os Balcáns. Todas dixeron sentirse ameazadas e inseguras durante a viaxe.Ademais, moitas denunciaron que, en case todos os países polos que pasaran, os traficantes, o persoal de seguridade ou outros refuxiados sometéranas a malos tratos físicos e explotación económica, habíanas manoseado ou as presionaban para que tivesen relacións sexuais con eles.
Le o artigo completo aquí.
Muchas mujeres denunciaron que las habían sometido a malos tratos, explotación económica y tocamientos y las habían presionado para mantener relaciones sexuales
Una iraquí de 22 años dijo a Amnistía Internacional que un guardia de seguridad uniformado en Alemania le ofreció vestimenta a cambio de pasar tiempo a solas con él.
"casos de niños que han mantenido sexo de supervivencia para pagar a los traficantes con el fin de continuar su viaje, bien porque no tenían dinero o porque habían sido robados"
A HISTORIA DE MALAK.VIDEOCONTO DE UNICEF.
Hai historias que nunca estiveron pensadas para nenos. A historia de Malak é unha delas.
Despois de ver o conto, escribe en comentarios o que te suxire o video e como pensas tie que te sentirías en esa situación.
Despois de ver o conto, escribe en comentarios o que te suxire o video e como pensas tie que te sentirías en esa situación.
IVINE E A ´SUA ALMOFADA: VIDEO CONTO DE UNICEF
Ivine e a súa almofada é un conto sen fadas que ningunha nena nin neno xamais debería imaxinar e moito menos ter que afrontar.Pincha aquí para ver o conto.
A HISTORIA DE KAREN. UNHA NENA REFUXIADA
Escoitamos a Karen, unha nena de Sudán reguxiada en Kenia. Ela nos conta a súa dura experiencia nun campo de refuxiados.
Desigualdades_La historia de Karen from Mundo Cooperante on Vimeo.
Desigualdades_La historia de Karen from Mundo Cooperante on Vimeo.
DEREITO DE ASILO: ACLARAMOS ALGÚS TERMOS
Busca a información en internet e elabora o seguinte traballo:
1.- Quen é unha persoa refuxiada?
2.- Quen é unha persoa desplazada?
3.- Quen é migrante?
4.- O dereito de asilo é un dereito fundamental da declaración dos dereitos humanos. Que é o dereito de asilo?
5.- Que é a xenofobia?
6.- Que é ACNUR?
Para realizar este pequeno traballo consulta as seguintes páxinas web:
ACNUR
Unidos por los derechos humanos
Contra viento y marea
Video: Quen é un refuxiado? que fai ACNUR?
!FELIZ CUMPLEAÑOS!
A túa vida pode cambiar en 1 minuto. Pensa que isto te pode pasar a ti tamén, non é algo que so acontece a miles de kilómetros de distancia.
12 de feb. de 2020
A ESCLAVITUDE INFANTIL
Hoxe publicamos e compartimos con todo o mundo o magnífico traballo de documentación que realizou Jorge Lavandeira sobre a vulneración dos dereitos da infancia que supón a esclavitudde infantil.
A ESCLAVITUDE INFANTIL
Índice
1.- Introdución
2.- Definición
3.- Tipos de explotación infantil
4.- Causas
5.- Consecuencias
6.- Accións
7.- Conclusión
1.- INTRODUCIÓN
A organización Internacional do Traballo (OIT) sinala que actualmente uns 168 millóns de nenos e nenas son vítimas do traballo infantil no mundo.
Algúns países implicados son Indonesia ,Paquistán, Bangladesh e Nepal en Asia e Bolivia, Perú, Colombia en latino América.
2.- DEFINICIÓN
A explotación infantil ou escravitude infantil é a utilización de nenas e nenos en traballos normais ou perigosos para fins económicos ou familiares, ou doutra causa, afectando ao desenvolvemento persoal e emocional dos menores.
3.- TIPOS DE EXPLOTACIÓN INFANTIL
1. Nenxs maleteiros en fronteiras.
2. Traballos na cal e no carbón, canteiras e minas.
3. Traballos en venta ambulante.
4. Escravas sexuais.
5. Traballos na recollida de material de refugallo.
6. Traballos na servidume.
7. Empregados como adultos en campos agrícolas.
8. Fabricando tellas e ladrillos.
9. Nenxs malabaristas.
4.- CAUSAS DA EXPLOTACIÓN INFANTIL
Situación de pobreza: a pobreza nas familias impide que dispoñan dos recursos necesarios e de asistir a escola.
Nenxs que están sós buscan un traballo para poder sobrevivir.
5.- CONSECUENCIAS DA EXPLOTACIÓN INFANTIL
1.- Consecuencias físicas como dores crónicas, cortes, queimaduras...
2.- Consecuencias psicolóxicas como estrés, baixos niveis de autoestima e falta de esperanza no futuro.
6.- ACCIÓNS CONTRA A EXPLOTACIÓN INFANTIL
1.- Convenios e acordos internacionais contra a explotación infantil.
2.- Acción concertado dos gobernos.
3.- Regulación da idade mínima de acceso ao emprego.
4.- sistema de vixilancia e control social.
5.- Potenciar a educación obrigatoria.
6.- Programas para doar cartos as familias sen recursos económicos.
6.- CONCLUSIÓN
Na miña opinión, para acabar con este problema deberíamos en primeiro lugar, respectar os dereitos e liberdades das nenas e nenos.
Webgrafía:
Wikipedia.org: Definición
El nuevo diario: tipos de explotación infantil.
Acnur: Causas y consecuencias
Unicef.es
Educa.org
Jorge Lavandeira 1º ESO
A ESCLAVITUDE INFANTIL
1.- Introdución
2.- Definición
3.- Tipos de explotación infantil
4.- Causas
5.- Consecuencias
6.- Accións
7.- Conclusión
1.- INTRODUCIÓN
A organización Internacional do Traballo (OIT) sinala que actualmente uns 168 millóns de nenos e nenas son vítimas do traballo infantil no mundo.
Algúns países implicados son Indonesia ,Paquistán, Bangladesh e Nepal en Asia e Bolivia, Perú, Colombia en latino América.
2.- DEFINICIÓN
A explotación infantil ou escravitude infantil é a utilización de nenas e nenos en traballos normais ou perigosos para fins económicos ou familiares, ou doutra causa, afectando ao desenvolvemento persoal e emocional dos menores.
3.- TIPOS DE EXPLOTACIÓN INFANTIL
1. Nenxs maleteiros en fronteiras.
2. Traballos na cal e no carbón, canteiras e minas.
3. Traballos en venta ambulante.
4. Escravas sexuais.
5. Traballos na recollida de material de refugallo.
6. Traballos na servidume.
7. Empregados como adultos en campos agrícolas.
8. Fabricando tellas e ladrillos.
9. Nenxs malabaristas.
4.- CAUSAS DA EXPLOTACIÓN INFANTIL
Situación de pobreza: a pobreza nas familias impide que dispoñan dos recursos necesarios e de asistir a escola.
Nenxs que están sós buscan un traballo para poder sobrevivir.
5.- CONSECUENCIAS DA EXPLOTACIÓN INFANTIL
1.- Consecuencias físicas como dores crónicas, cortes, queimaduras...
2.- Consecuencias psicolóxicas como estrés, baixos niveis de autoestima e falta de esperanza no futuro.
6.- ACCIÓNS CONTRA A EXPLOTACIÓN INFANTIL
1.- Convenios e acordos internacionais contra a explotación infantil.
2.- Acción concertado dos gobernos.
3.- Regulación da idade mínima de acceso ao emprego.
4.- sistema de vixilancia e control social.
5.- Potenciar a educación obrigatoria.
6.- Programas para doar cartos as familias sen recursos económicos.
6.- CONCLUSIÓN
Na miña opinión, para acabar con este problema deberíamos en primeiro lugar, respectar os dereitos e liberdades das nenas e nenos.
Webgrafía:
Wikipedia.org: Definición
El nuevo diario: tipos de explotación infantil.
Acnur: Causas y consecuencias
Unicef.es
Educa.org
Jorge Lavandeira 1º ESO
11 de feb. de 2020
CANTO SABES SOBRE A CIENCIA EN FEMININO?
Sabes o que é o Efecto Matilda? É un prejuicio a recoñecer os logros das mulleres científicas, cuxo traballo atribúese aos seus colegas masculinos. Este fenómeno foi descrito por primeira vez por Matilda Joslyn Gage no seu ensaio "A muller como inventora".
O término "efecto Matilda" fué acuñado en 1993 por Margaret W, Rossiter, quen dá bastantes exemplo. E aínda que queiramos alegar distintas razóns como a discriminación de xénero, a competitividad, o respecto ás xerarquías ou o peso do coñecemento científico establecido, o caso é que a moitas non se lles recoñeceron os seus méritos.
Este test pretende facer un percorrido pola ciencia en feminino do século XX revelando descubrimentos realizados por unhas mulleres pioneras, para que coñezamos pouco máis a estes grandes personaxes femininos á sombra. E si queres coñecer mais mulleres de ciencia recomendámosche ler sobre María Telkes, Hedy Lammar, María Mitchell e moitas outras que están esperando ser descubertas.
Complétao aquí.
O término "efecto Matilda" fué acuñado en 1993 por Margaret W, Rossiter, quen dá bastantes exemplo. E aínda que queiramos alegar distintas razóns como a discriminación de xénero, a competitividad, o respecto ás xerarquías ou o peso do coñecemento científico establecido, o caso é que a moitas non se lles recoñeceron os seus méritos.Este test pretende facer un percorrido pola ciencia en feminino do século XX revelando descubrimentos realizados por unhas mulleres pioneras, para que coñezamos pouco máis a estes grandes personaxes femininos á sombra. E si queres coñecer mais mulleres de ciencia recomendámosche ler sobre María Telkes, Hedy Lammar, María Mitchell e moitas outras que están esperando ser descubertas.
Complétao aquí.
8 de feb. de 2020
VIOLENCIA MACHISTA NA VÍA PÚBLICA E NO TRANSPORTE URBANO
Violencia machista na vía pública
Tanto os homes como as mulleres poden camiñar pola cidade, pero aún así para as mulleres representa un lugar inseguro, por que por exemplo en Chile o 89,9% das mulleres admite haber sufrido acoso sexual algunha vez na súa vida. Existe mais temor en zonas con pouca iluminación ou si é de noite, por eso moitas mulleres modifican o horario das súas rutinas diarias para non camiñar soas a esas horas, ou incluso ir por outro sitio por temor a ser agredidas.
Violencia machista no transporte urbano
No transporte urbano tamén ocurren moi a míudo casos de acoso sexual ou manoseo. Un informe do Banco do Desarrollo para América Latina e Mulleres en Movemento indica que o 85% das mulleres foron acosadas no transporte urbano e que 9 de cada 10 mulleres síntense inseguras á hora de usar este medio de transporte.
Movementos en contra da violencia machista
O acoso callejero preséntase como un tipo de violencia que aparece en forma de «comentarios, xestos e accións non desexadas, realizadas pola forza a unha persoa descoñecida nun lugar público e sen o seu consentimento.
O 21,6% de todas as mulleres e nenas senten (ou sentiron) inseguridade nas rúas.
É precisamente no espazo público onde máis normalizada e estendida está a violencia, sobre toda aquela que se presenta en forma de acoso. Os informes (In)Seguras nas rúas e (In)Seguras en Madrid da ONG Plan Internacional confirman que, «as mozas sofren acoso sexual diariamente ata o punto de normalizarlo e vivilo con resignación».
Tres de cada catro mulleres sufriron acoso verbal, sen contacto físico, unha forma máis normalizada de acoso que crea sensación de inseguridade porque conlleva o medo a unha escalada a formas máis graves de violencia. A maior parte destas experiencias desagradables tiveron lugar, segundo as encuestadas, en transporte público ou en parques.
As agresións machistas no transporte público adoitan consistir en tocamentos, rozamientos e exhibicionismo, entre outras, e o nivel de denuncias ante casos de agresións leves é moi baixo. Algúns concellos están facendo campañas para facer frente a estas actitudes e comportamentos machistas.
En España a maioría de cidades do país énchense de bandeiras moradas e manifestacións de miles de mulleres que loitan en contra de todo tipo de violencia machista, reclamando polos dereitos e libertades das mulleres e recordando as máis de 1000 víctimas mortales a causa deste tipo de violencia contabilizadas.
Opinión persoal
A min persoalmente paréceme moi mal que haxa estas persoas que van pola vía pública ou polo transporte urbano acosando a mulleres. Penso que a xente que ve o que está sucedendo debería facer algo, e tamén debería haber máis medidas de seguridade para que as mulleres se sintan máis seguras.
Webgrafía
latercera.com/que-pasa/noticia/la-calle-lugar-peligroso-las-mujeres/476068/
latribunadetoledo.es/noticia/Z675391A1-D423-2096-E7B8A2A911BFA90B/201911/Las-calles-de-Espana-claman-contra-la-violencia-de-género
https://elpais.com/ccaa/2019/01/11/catalunya/1547212354_279780.html
Pablo Couselo
Tanto os homes como as mulleres poden camiñar pola cidade, pero aún así para as mulleres representa un lugar inseguro, por que por exemplo en Chile o 89,9% das mulleres admite haber sufrido acoso sexual algunha vez na súa vida. Existe mais temor en zonas con pouca iluminación ou si é de noite, por eso moitas mulleres modifican o horario das súas rutinas diarias para non camiñar soas a esas horas, ou incluso ir por outro sitio por temor a ser agredidas.
Violencia machista no transporte urbano
No transporte urbano tamén ocurren moi a míudo casos de acoso sexual ou manoseo. Un informe do Banco do Desarrollo para América Latina e Mulleres en Movemento indica que o 85% das mulleres foron acosadas no transporte urbano e que 9 de cada 10 mulleres síntense inseguras á hora de usar este medio de transporte.Movementos en contra da violencia machista
O acoso callejero preséntase como un tipo de violencia que aparece en forma de «comentarios, xestos e accións non desexadas, realizadas pola forza a unha persoa descoñecida nun lugar público e sen o seu consentimento.
O 21,6% de todas as mulleres e nenas senten (ou sentiron) inseguridade nas rúas.
É precisamente no espazo público onde máis normalizada e estendida está a violencia, sobre toda aquela que se presenta en forma de acoso. Os informes (In)Seguras nas rúas e (In)Seguras en Madrid da ONG Plan Internacional confirman que, «as mozas sofren acoso sexual diariamente ata o punto de normalizarlo e vivilo con resignación».
Tres de cada catro mulleres sufriron acoso verbal, sen contacto físico, unha forma máis normalizada de acoso que crea sensación de inseguridade porque conlleva o medo a unha escalada a formas máis graves de violencia. A maior parte destas experiencias desagradables tiveron lugar, segundo as encuestadas, en transporte público ou en parques.
As agresións machistas no transporte público adoitan consistir en tocamentos, rozamientos e exhibicionismo, entre outras, e o nivel de denuncias ante casos de agresións leves é moi baixo. Algúns concellos están facendo campañas para facer frente a estas actitudes e comportamentos machistas.
En España a maioría de cidades do país énchense de bandeiras moradas e manifestacións de miles de mulleres que loitan en contra de todo tipo de violencia machista, reclamando polos dereitos e libertades das mulleres e recordando as máis de 1000 víctimas mortales a causa deste tipo de violencia contabilizadas.
Opinión persoal
A min persoalmente paréceme moi mal que haxa estas persoas que van pola vía pública ou polo transporte urbano acosando a mulleres. Penso que a xente que ve o que está sucedendo debería facer algo, e tamén debería haber máis medidas de seguridade para que as mulleres se sintan máis seguras.
Webgrafía
latercera.com/que-pasa/noticia/la-calle-lugar-peligroso-las-mujeres/476068/
latribunadetoledo.es/noticia/Z675391A1-D423-2096-E7B8A2A911BFA90B/201911/Las-calles-de-Espana-claman-contra-la-violencia-de-género
https://elpais.com/ccaa/2019/01/11/catalunya/1547212354_279780.html
Pablo Couselo
4 de feb. de 2020
11 de FEBREIRO: DÍA INTERNACIONAL DA MULLER E A NENA NA CIENCIA
Declaración de la Organización de las Naciones Unidas:
“Las Naciones Unidas invita a todos los Estados Miembros, todas las organizaciones y los órganos del sistema de las Naciones Unidas y otras organizaciones internacionales y regionales, el sector privado y el mundo académico, así como a la sociedad civil, incluidas las organizaciones no gubernamentales y los particulares, a que celebren el Día Internacional de la Mujer y la Niña en la Ciencia de manera apropiada, en particular a través de actividades de educación y sensibilización pública a fin de promover la participación plena y en condiciones de igualdad de las mujeres y las niñas en la educación, la capacitación, el empleo y los procesos de adopción de decisiones en la ciencia, eliminar toda forma de discriminación contra la mujer, incluso en las esferas de la educación y el empleo, y sortear las barreras jurídicas, económicas, sociales y culturales al respecto mediante, entre otras cosas, la promoción del establecimiento de políticas y planes de estudio en el campo de la ciencia, incluidos programas escolares, según corresponda, para alentar una mayor participación de las mujeres y las niñas, promover las perspectivas de carrera de las mujeres en la ciencia y reconocer los logros de las mujeres en la ciencia.”
En una época en que la mayor parte de los retos que se nos presentan (crisis energética, crisis medioambiental, crisis alimentaria, retos en medicina y en calidad de vida…) dependen de la Ciencia y la Tecnología, no nos podemos permitir prescindir del talento de la mitad de la población
DE MAIOR QUERO SER..... ENSEÑEIRA INFORMÁTICA
De maior quero ser... científica é unha miniserie entretida e educativa que axuda ás nenas a descubrir profesións do futuro na Ciencia, Tecnoloxía, Ingeniería e Matemáticas (do inglés STEM).
Na vida real, unha científica que nos inspira é...
Bertha Guijarro Berdiñas, España
Doctora en Informática por la Universidad de A Coruña
Su trabajo en el ámbito de la investigación se centra en el Aprendizaje Computacional y en Sistemas Basados en el Conocimiento con múltiples aplicaciones en la industria (medicina, gestión de incendios forestales, diagnosis de fallos en motores). Como resultado de este trabajo de investigación aplicada ha patentado un sistema inteligente para el diagnóstico fetal y es autora de numerosas publicaciones científicas en el campo de la Inteligencia Artificial.
Bertha se doctoró en Informática en 1999 en la Universidad de Coruña, su tesis, titulada “Café: un sistema con arquitectura híbrida para la monitorización inteligente del estado antenatal” tenía como objetivo diseñar, implementar y validar un sistema de monitorización fetal en tiempo real basada en el test no estresante, y fue dirigida por la Dra. Amparo Alonso Betanzos. Continúa su carrera profesional como docente e investigadora en esa misma universidad.
Posee dos sexenios de investigación reconocidos y en 2014 el Colegio Profesional de Ingeniería en Informática de Galicia (CPEIG) le otorgó el Premio Ada Byron. Entre otros cargos, fue coordinadora del Centro de Investigación en Tecnologías de la Información y las Comunicaciones (CITIC) y directora de la Oficina de Relaciones Internacionales de la Universidad de A Coruña (UDC).
Actualmente es vicecoordinadora científica del CITIC de la UDC, profesora titular en el Departamento de Computación de la Facultad de Informática de la UDC, miembro activo del Grupo de Investigación LIDIA (Laboratorio de Investigación e Desarrollo en Inteligencia Artificial) y adjunta al coordinador de la Agencia Nacional de Evaluación y Prospectiva (ANEP) para la subárea científica de Sistemas Inteligentes.
Na vida real, unha científica que nos inspira é...
Bertha Guijarro Berdiñas, España
Doctora en Informática por la Universidad de A Coruña
Su trabajo en el ámbito de la investigación se centra en el Aprendizaje Computacional y en Sistemas Basados en el Conocimiento con múltiples aplicaciones en la industria (medicina, gestión de incendios forestales, diagnosis de fallos en motores). Como resultado de este trabajo de investigación aplicada ha patentado un sistema inteligente para el diagnóstico fetal y es autora de numerosas publicaciones científicas en el campo de la Inteligencia Artificial.
Bertha se doctoró en Informática en 1999 en la Universidad de Coruña, su tesis, titulada “Café: un sistema con arquitectura híbrida para la monitorización inteligente del estado antenatal” tenía como objetivo diseñar, implementar y validar un sistema de monitorización fetal en tiempo real basada en el test no estresante, y fue dirigida por la Dra. Amparo Alonso Betanzos. Continúa su carrera profesional como docente e investigadora en esa misma universidad.
Posee dos sexenios de investigación reconocidos y en 2014 el Colegio Profesional de Ingeniería en Informática de Galicia (CPEIG) le otorgó el Premio Ada Byron. Entre otros cargos, fue coordinadora del Centro de Investigación en Tecnologías de la Información y las Comunicaciones (CITIC) y directora de la Oficina de Relaciones Internacionales de la Universidad de A Coruña (UDC).
Actualmente es vicecoordinadora científica del CITIC de la UDC, profesora titular en el Departamento de Computación de la Facultad de Informática de la UDC, miembro activo del Grupo de Investigación LIDIA (Laboratorio de Investigación e Desarrollo en Inteligencia Artificial) y adjunta al coordinador de la Agencia Nacional de Evaluación y Prospectiva (ANEP) para la subárea científica de Sistemas Inteligentes.
DE MAIOR QUERO SER..... COMUNICADORA CIENTÍFICA
De maior quero ser... científica é unha miniserie entretida e educativa que axuda ás nenas a descubrir profesións do futuro na Ciencia, Tecnoloxía, Ingeniería e Matemáticas (do inglés STEM).
A protagonista deste episodio é Carlota, química traballando nun laboratorio e, ademais, comunicadora científica.
Utiliza fotografías, debuxos, animacións e tecnoloxías interactivas para explicar temas complexos de ciencia e saúde para todos os públicos. Tamén fai debuxos de medicina para os libros de consulta, e ata de tradutora para poñer en contacto a investigadoras e investigadores de diferentes disciplinas científicas.
A protagonista deste episodio é Carlota, química traballando nun laboratorio e, ademais, comunicadora científica.
Utiliza fotografías, debuxos, animacións e tecnoloxías interactivas para explicar temas complexos de ciencia e saúde para todos os públicos. Tamén fai debuxos de medicina para os libros de consulta, e ata de tradutora para poñer en contacto a investigadoras e investigadores de diferentes disciplinas científicas.
DE MAIOR QUERO SER INVESTIGADORA CLÍNICA
De maior quero ser... científica é unha miniserie entretida e educativa que axuda ás nenas a descubrir profesións do futuro na Ciencia, Tecnoloxía, Ingeniería e Matemáticas (do inglés STEM).
Neste episódio de "De maior quero ser... científica" presentamos a unha investigadora clínica que traballa no campo da virología.
Unha investigadora clínica, especialista en virus, regresa dun congreso científico e conversa coa súa filla sobre o que se fai nunha reunión deste tipo. Ademais explica como se comunican os resultados obtidos na súa investigación a outras científicas e científicos e ao público en xeral.
Para coñecer a investigadoras clínicas que nos inspiran segue o enlace: http://www.inibic.é/cientificasenbio...
Neste episódio de "De maior quero ser... científica" presentamos a unha investigadora clínica que traballa no campo da virología.
Unha investigadora clínica, especialista en virus, regresa dun congreso científico e conversa coa súa filla sobre o que se fai nunha reunión deste tipo. Ademais explica como se comunican os resultados obtidos na súa investigación a outras científicas e científicos e ao público en xeral.
Para coñecer a investigadoras clínicas que nos inspiran segue o enlace: http://www.inibic.é/cientificasenbio...
DE MAIOR QUERO SER... MATEMÁTICA
De maior quero ser... científica é unha miniserie entretida e educativa que axuda ás nenas a descubrir profesións do futuro na Ciencia, Tecnoloxía, Ingeniería e Matemáticas (do inglés STEM).
Neste episodio de #demayorquierosercientífica unha matemática cóntanos como desenvolve o seu traballo na #biomedicina. Os fractales apaixónanlle. E os cupcakes.. Coñece a matemáticas en: http://www.inibic.é/cientificasenbio...
Científicas que nos inspiran:
Rosa M. Crujeiras Casais, Galicai
Doutora en Matemáticas, Universidade da Coruña
A súa investigación actual céntrase non deseño e desenvolvemento de novos software estatísticos. Obtivo ou seu doctorado en Matemáticas en 2007, coa tese titulada "Contributions to Spatial Spectral Statistics", dirixida polos Drs. Wenceslao González-Manteiga dá Universidade de Santiago de Compostela e Rubén Fernández Casal dá Universidade de Coruña. Posteriormente, foi investigadora postdoctoral no Institut de Statistique dá Université Catolique de Louvain, Bélgica.
En 2014 recibiu ou premio John Chambers Statistical Software, galardón outorgado pola Asociación Estadounidense de Estatística (ASA), que recoñece ou deseño e desenvolvemento de programas estatísticos novedosos que faciliten a análise, visualización e manipulación de datos.
Desde 2015 traballa como achega do Vicerrectorado de Comunicación e Coordinación dá Universidade de Santiago de Compostela.
Neste episodio de #demayorquierosercientífica unha matemática cóntanos como desenvolve o seu traballo na #biomedicina. Os fractales apaixónanlle. E os cupcakes.. Coñece a matemáticas en: http://www.inibic.é/cientificasenbio...
Científicas que nos inspiran:
Rosa M. Crujeiras Casais, Galicai
Doutora en Matemáticas, Universidade da Coruña
A súa investigación actual céntrase non deseño e desenvolvemento de novos software estatísticos. Obtivo ou seu doctorado en Matemáticas en 2007, coa tese titulada "Contributions to Spatial Spectral Statistics", dirixida polos Drs. Wenceslao González-Manteiga dá Universidade de Santiago de Compostela e Rubén Fernández Casal dá Universidade de Coruña. Posteriormente, foi investigadora postdoctoral no Institut de Statistique dá Université Catolique de Louvain, Bélgica.
En 2014 recibiu ou premio John Chambers Statistical Software, galardón outorgado pola Asociación Estadounidense de Estatística (ASA), que recoñece ou deseño e desenvolvemento de programas estatísticos novedosos que faciliten a análise, visualización e manipulación de datos.
Desde 2015 traballa como achega do Vicerrectorado de Comunicación e Coordinación dá Universidade de Santiago de Compostela.
DE MAIOR QUERO SER... EPIDEMIÓLOGA
De maior quero ser... científica é unha miniserie entretida e educativa que axuda ás nenas a descubrir profesións do futuro na Ciencia, Tecnoloxía, Ingeniería e Matemáticas (do inglés STEM).
Neste episodio de #demayorquierosercientífica unha matemática dedicada á epidemiología cóntanos porque nos é aburrido dedicarse ás mates!
Explica que o seu traballo consiste en deseñar experimentos e cuestionarios para recoller e analizar grandes cantidades de datos de determinados grupos de pacientes ou persoas sas. Despois, con programas estatísticos buscan tendencias que axuden ás médicas e médicos a tomar decisións.
https://mujeresconciencia.com/?s=de+mayor+quiero+ser
Na vida real inspíranos o traballo de: ...
Sonia Pertega, Galicia
Doutora en Matemáticas pola Universidade da Coruña
Licenciada en 1999 en Matemáticas coa especialidade de Estatística e Investigación Operativa, pola Universidade de Santiago de Compostela. Realizou, a continuación, o doctorado na Universidade de Coruña, presentando en 2007 a tese titulada ?Aplicación da regresión polinómica local á análise discriminante e análise cluster de series de tempo dirixida polo Dr. José Antonio Vilar Fernández. Completa os seus estudos co Máster en Métodos Cuantitativos e Analíticos para a Medicina Baseada na Evidencia pola UNED.
Participou como investigadora en diversos proxectos financiados en convocatorias competitivas, e é coautora de máis de 90 orixinais publicados en revistas de difusión nacional e internacional. Como docente, participou en diversos cursos de formación en Metodoloxía da Investigación e Bioestadística, fundamentalmente dirixidos a profesionais sanitarios.
Na actualidade traballa como matemática da Unidade de Epidemiología Clínica e Bioestadística do Complexo Hospitalario Universitario A Coruña (CHUAC) e Instituto de Investigación Biomédica da Coruña (INIBIC
http://www.inibic.é/cientificasenbio
Neste episodio de #demayorquierosercientífica unha matemática dedicada á epidemiología cóntanos porque nos é aburrido dedicarse ás mates!
Explica que o seu traballo consiste en deseñar experimentos e cuestionarios para recoller e analizar grandes cantidades de datos de determinados grupos de pacientes ou persoas sas. Despois, con programas estatísticos buscan tendencias que axuden ás médicas e médicos a tomar decisións.
https://mujeresconciencia.com/?s=de+mayor+quiero+ser
Na vida real inspíranos o traballo de: ...
Sonia Pertega, Galicia
Doutora en Matemáticas pola Universidade da Coruña
Licenciada en 1999 en Matemáticas coa especialidade de Estatística e Investigación Operativa, pola Universidade de Santiago de Compostela. Realizou, a continuación, o doctorado na Universidade de Coruña, presentando en 2007 a tese titulada ?Aplicación da regresión polinómica local á análise discriminante e análise cluster de series de tempo dirixida polo Dr. José Antonio Vilar Fernández. Completa os seus estudos co Máster en Métodos Cuantitativos e Analíticos para a Medicina Baseada na Evidencia pola UNED.
Participou como investigadora en diversos proxectos financiados en convocatorias competitivas, e é coautora de máis de 90 orixinais publicados en revistas de difusión nacional e internacional. Como docente, participou en diversos cursos de formación en Metodoloxía da Investigación e Bioestadística, fundamentalmente dirixidos a profesionais sanitarios.
Na actualidade traballa como matemática da Unidade de Epidemiología Clínica e Bioestadística do Complexo Hospitalario Universitario A Coruña (CHUAC) e Instituto de Investigación Biomédica da Coruña (INIBIC
http://www.inibic.é/cientificasenbio
DE MAIOR QUERO SER.....ENXEÑEIRA EN ROBÓTICA
De maior quero ser... científica é unha miniserie entretida e educativa que axuda ás nenas a descubrir profesións do futuro na Ciencia, Tecnoloxía, Ingeniería e Matemáticas (do inglés STEM).
A protagonista deste episodio é unha enxeñeira en robótica. Explica á súa filla que para construír un robot só hai que indicarlle de xeito claro certas instrucións: que, como e cando debe facer o que desexamos que realice.
Esta enxeñeira traballa nun hospital xunto a especialistas en ciencia, medicina e ingeniería. Constrúen robots quirúrgicos que axudan a médicas e médicos nas operacións, maniquíes robotizados para aprender antes de operar a pacientes reais ou robots capaces de distribuír a comida e as medicinas ás persoas ingresadas.
Queres saber máis? Infórmate aquí.
A protagonista deste episodio é unha enxeñeira en robótica. Explica á súa filla que para construír un robot só hai que indicarlle de xeito claro certas instrucións: que, como e cando debe facer o que desexamos que realice.
Esta enxeñeira traballa nun hospital xunto a especialistas en ciencia, medicina e ingeniería. Constrúen robots quirúrgicos que axudan a médicas e médicos nas operacións, maniquíes robotizados para aprender antes de operar a pacientes reais ou robots capaces de distribuír a comida e as medicinas ás persoas ingresadas.
Queres saber máis? Infórmate aquí.
DE MAIOR QUERO SER.... INVESTIGADORA FARMACÉUTICA
De maior quero ser científica. Nesta serie de cortos de divulgación científica no que unha xoven científica conversa cunha rapaza, coñeceremos algunhas profesións relacionadas co mundo científico e en que consiste o seu traballo.
Neste episodio de De maior quero ser científica unha Investigadora Farmacéutica achéganos ao mundo dos compostos mariños utilizados para crear fármacos para enfermidades como o cancro. Coñece a unha investigadora farmacéutica no mundo real en:http://www.inibic.é/cientificasenbio...
Coñece a anha investigadora farmacéutica no mundo real:
Pilar Calvo Salve, España
Doctora en Farmacia por la Universidad de Santiago de Compostela
MBA por el Instituto de Empresa de Madrid
Su área científica se centra desde sus inicios en el diseño y desarrollo de Nuevos Sistemas de Dosificación y Liberación de Medicamentos, concretamente en las técnicas de micro-nanoencapsulación, liberación controlada y vectorización de fármacos.
Realiza su doctorado en el Departamento de Farmacia y Tecnología Farmacéutica de la Universidad de Santiago de Compostela en el área del desarrollo de sistemas nanoparticulares de liberación fármacos para administración ocular y liberación de péptidos y proteínas, dirigida por la Dra. María José Alonso, y su formación postdoctoral en el Departamento de Farmacia Galénica de la Universidad de París XI, en la liberación cerebral de macromoléculas asociadas a nanopartículas.
Actualmente es Responsable de Desarrollo Analítico y Farmacéutico I+D de PharmaMar, Grupo Zeltia. Es coordinadora de la sección de Liberación de Fármacos de la Plataforma Española de Nanomedicina.
Neste episodio de De maior quero ser científica unha Investigadora Farmacéutica achéganos ao mundo dos compostos mariños utilizados para crear fármacos para enfermidades como o cancro. Coñece a unha investigadora farmacéutica no mundo real en:http://www.inibic.é/cientificasenbio...
Coñece a anha investigadora farmacéutica no mundo real:
Pilar Calvo Salve, España
Doctora en Farmacia por la Universidad de Santiago de Compostela
MBA por el Instituto de Empresa de Madrid
Su área científica se centra desde sus inicios en el diseño y desarrollo de Nuevos Sistemas de Dosificación y Liberación de Medicamentos, concretamente en las técnicas de micro-nanoencapsulación, liberación controlada y vectorización de fármacos.
Realiza su doctorado en el Departamento de Farmacia y Tecnología Farmacéutica de la Universidad de Santiago de Compostela en el área del desarrollo de sistemas nanoparticulares de liberación fármacos para administración ocular y liberación de péptidos y proteínas, dirigida por la Dra. María José Alonso, y su formación postdoctoral en el Departamento de Farmacia Galénica de la Universidad de París XI, en la liberación cerebral de macromoléculas asociadas a nanopartículas.
Actualmente es Responsable de Desarrollo Analítico y Farmacéutico I+D de PharmaMar, Grupo Zeltia. Es coordinadora de la sección de Liberación de Fármacos de la Plataforma Española de Nanomedicina.
6 de Febreiro: DIA INTERNACIONAL CONTRA A MUTILACIÓN XENITAL FEMININA
Reflicte unha desigualdade entre os sexos moi arraigada e constitúe unha forma extrema de discriminación contra mulleres e nenas. Esta práctica viola os seus dereitos á saúde sexual e reproductiva, a seguridade e a integridad física, o dereito a non ser sometidas a torturas e tratos crueis, inhumanos ou degradantes e o dereito á vida nos casos en que o procedemento acaba producindo a morte.
Esta práctica concéntrase en 30 países de África e de Oriente Medio e Asia meridional (dos países sobre os que se dispón de datos), con todo trátase dun problema universal e é unha práctica común nalgúns países asiáticos como a India, Indonesia, Iraq e Paquistán, así como entre algunhas comunidades indígenas de Latinoamérica, como a de Emberá en Colombia. Así mesmo, persiste nas poboacións emigrantes que viven en Europa Occidental, en Norte América, Australia e Nova Zelanda.
Datos destacables
- Calcúlase que hai polo menos 200 millóns de nenas e mulleres mutiladas en todo o mundo.
- A mutilación xenital feminina está diminuíndo en moitos países. Pero se se mantén nos niveis actuais, o rápido crecemento da poboación nos países onde se dá esta práctica, aumentará significativamente o número de nenas que sofren a mutilación.
- Calcúlase que uns 68 millóns de nenas serán sometidas á mutilación genital feminina de aquí a 2030.
- Os países coa prevalencia máis alta entre nenas e mulleres de 15 a 49 anos son Somalia (98%), Guinea (97%), Djibouti (93%) e Egipto (87%).
- A mutilación genital feminina practícase en nenas nalgún momento das súas vidas entre a infancia e os 15 anos.
- As nenas que foron sometidas á mutilación genital feminina enfróntanse a complicaciones a curto prazo como dor aguda, estados traumáticos, hemorragias graves, infeccións e dificultade para orinar, así como consecuencias a longo prazo para a súa saúde sexual e reproductiva e para a súa saúde mental.
- A mutilación xenital feminina está arraigada nas desigualdades de xénero e os desequilibrios de poder entre homes e mulleres. Sostense limitando as oportunidades para que as nenas e as mulleres exerzan os seus dereitos e o seu pleno potencial en materia de saúde, educación e ingresos.
- Esta práctica viola os dereitos humanos das mulleres e as nenas, infringiendo os principios, normas e estándares establecidos, incluída a non discriminación por razón de sexo; os dereitos á saúde, á integridad física e á vida; o dereito a non ser sometido a torturas nin a penas ou tratos crueis, inhumanos ou degradantes; e os dereitos do neno e a nena.
- O Obxectivo de Desenvolvemento Sostenible (ODS) número 5, Igualdade de xénero, inclúe entre as súas metas "Eliminar todas as prácticas nocivas, como o matrimonio infantil, precoz e forzado e a mutilación genital feminina" (meta 5.3).
- Eliminar a mutilación xenital feminina é un paso crucial cara á realización doutros obxectivos, que se centran na boa saúde e o benestar, a maternidade sen risco, a educación de calidade, as sociedades inclusivas e o crecemento económico.
- Varias organizacións intergubernamentales entre outras, a Unión Africana, a Unión Europea e a Organización de Cooperación Islámica? e tres resolucións da Asemblea Xeral da ONU pediron a eliminación da mutilación genital feminina.
Fonte: ONU
6 de Febreiro: CONTRA A MULTILACIÓN XENITAL FEMININA
Sarian Karim Kamare ten 39 anos, é orixinaria de Sierra Leoa e vive en Londres desde 1999. Aos 11 anos, os seus genitales foron mutilados. Un día nunha festa, alguén vendó os seus ollos e sen anestesia, cortáronlle o clítoris cun coitelo.
28 de xan. de 2020
UNHA INXUSTIZA DEPORTIVA
Alicia
26 de xan. de 2020
QUÉ PINTA HEDY LAMARR EN TU WIFI?
Hedy Lamarr, considerada la actriz más hermosa en la historia del cine, no sólo actuó, también fue una gran inventora.
"Cualquier chica puede ser glamourosa, sólo tiene que quedarse quieta y parecer estúpida". La frase es de Hedy Lamarr que, sin duda, era glamourosa pero de estúpida no tenía un pelo. Más bien al contrario.
Su nombre de nacimiento era Hedwig Eva Maria Kiesler. Esta actriz de origen austríaco ha pasado a los anales del cine por ser la primera mujer en protagonizar un desnudo integral en la gran pantalla (fue en el filme Éxtasis, 1933), sin embargo, el mayor logro de su vida fue crear una tecnología que abrió camino para la invención del wifi o el GPS. Si usted está leyendo esto en el móvil, que sepa que se lo debe a Hedy Lamarr.
Le o artigo completo aquí
Hedy Lamarr se abstuvo de fiestas, licores y lecturas, contrariamente a lo que se estilaba en Hollywood. Su pasatiempo consistía en inventar. Estas son algunas de sus aportaciones:
» Torpedos infalibles. El más importante (en colaboración con el músico de vanguardia Georges Antheil, autor del Ballet Mécanique) fue un "sistema secreto de comunicaciones" (1941) entre aviones y barcos para dirigir un torpedo con señales de radio cortísimas que cambian de frecuencia arbitraria y simultáneamente para evitar ser interceptadas. Es el germen de sistemas como el GPS, Bluetooth, teléfono móvil y wifi. También trabajó en un escudo antiaéreo.
» Coca-cola instantánea. Ideó una pastilla que se disolvía en agua para conseguir un refresco de cola. Howard Hughes le facilitó dos químicos para asesorarla. Finalmente, no funcionó.
» Lifting y otras ideas. Trabajó en un sistema de "estiramiento de piel basado en el acordeón", imaginó el collar fluorescente para perros, un nuevo tipo de semáforo o cambios del diseño del Concorde.
"Cualquier chica puede ser glamourosa, sólo tiene que quedarse quieta y parecer estúpida". La frase es de Hedy Lamarr que, sin duda, era glamourosa pero de estúpida no tenía un pelo. Más bien al contrario.
Su nombre de nacimiento era Hedwig Eva Maria Kiesler. Esta actriz de origen austríaco ha pasado a los anales del cine por ser la primera mujer en protagonizar un desnudo integral en la gran pantalla (fue en el filme Éxtasis, 1933), sin embargo, el mayor logro de su vida fue crear una tecnología que abrió camino para la invención del wifi o el GPS. Si usted está leyendo esto en el móvil, que sepa que se lo debe a Hedy Lamarr.
Le o artigo completo aquí
Hedy Lamarr se abstuvo de fiestas, licores y lecturas, contrariamente a lo que se estilaba en Hollywood. Su pasatiempo consistía en inventar. Estas son algunas de sus aportaciones:
» Torpedos infalibles. El más importante (en colaboración con el músico de vanguardia Georges Antheil, autor del Ballet Mécanique) fue un "sistema secreto de comunicaciones" (1941) entre aviones y barcos para dirigir un torpedo con señales de radio cortísimas que cambian de frecuencia arbitraria y simultáneamente para evitar ser interceptadas. Es el germen de sistemas como el GPS, Bluetooth, teléfono móvil y wifi. También trabajó en un escudo antiaéreo.
» Coca-cola instantánea. Ideó una pastilla que se disolvía en agua para conseguir un refresco de cola. Howard Hughes le facilitó dos químicos para asesorarla. Finalmente, no funcionó.
» Lifting y otras ideas. Trabajó en un sistema de "estiramiento de piel basado en el acordeón", imaginó el collar fluorescente para perros, un nuevo tipo de semáforo o cambios del diseño del Concorde.
DISCRIMINACIÓN LABORAL POLO SEXO
Eu teño un exemplo moi cercano, xa que miña nai traballa nunha tenda de electrodomésticos e ela encárgase xunto a otra muller de levar e facer a instalacions dos mesmos. A xente, cando ve que son dúas mulleres pensan que non van dar feito ben o traballo sen ver previamente como traballan, porque ainda se pensa que unha muller non pode usar un destornillador, chaves ou outras ferramentas igual ou mellor ca un home. Ao final a xente queda contenta e para a próxima vez xa non teñen esos pensamentos tan discriminatorios e sexistas.
Angel Lomba
17 de xan. de 2020
ATOPA O VERDADEIRO AMOR. 4: bANCO
Capítulo 4: Banco
Si algunha vez pensaches... que é normal que critique a túa forma de vestir ou o gorda que estás... ou que é normal que te chame continuamente para saber onde estás, ou que é normal que sexa celoso e ata che gusta, ou que é normal que queira estar todo o día contigo e non che deixe estar con ninguén máis, ou que é normal que nunca che exprese os seus sentimentos ou non che pida perdón porque os mozos son así... Empeza a pensar por que pensas iso. É probable que o escoitases ás túas amigas, que o teu ideal de amor leve a pensar que ten que ser así, que leas centos de tests en revistas que din cousas parecidas entre as súas claves para conseguir a parella ideal, ou que sintas que é mellor estar con alguén que soa... Pero é importante pensar si esas claves, esas formas que nos venden do amor valen para ti... ou non, o teu prefires construír outras. Porque todas, todos, non queremos nin necesitamos o mesmo.
Si algunha vez pensaches... que é normal que critique a túa forma de vestir ou o gorda que estás... ou que é normal que te chame continuamente para saber onde estás, ou que é normal que sexa celoso e ata che gusta, ou que é normal que queira estar todo o día contigo e non che deixe estar con ninguén máis, ou que é normal que nunca che exprese os seus sentimentos ou non che pida perdón porque os mozos son así... Empeza a pensar por que pensas iso. É probable que o escoitases ás túas amigas, que o teu ideal de amor leve a pensar que ten que ser así, que leas centos de tests en revistas que din cousas parecidas entre as súas claves para conseguir a parella ideal, ou que sintas que é mellor estar con alguén que soa... Pero é importante pensar si esas claves, esas formas que nos venden do amor valen para ti... ou non, o teu prefires construír outras. Porque todas, todos, non queremos nin necesitamos o mesmo.
ATOPA O VERDADEIRO AMOR. 5: Contraseña
Capítulo 5: Contrasinal
Por moito que as revistas, as series de televisión, os novelones ou películas de amor véndannos a idea de que o amor é complicado e difícil e que todos os mozos son iguais, non é así. Hai mozos capaces de tratarte ben, cos que relacionarte de ti a ti, respetuosos, cos que divertirte... E aos que tratar ben tamén, claro. As relacións de amor non teñen que ser competicións, nin guerras de sexos, nin teñen que levar celos, nin roios difíciles que nos poñen como retos a conseguir ao malote que che trata mal pero cambiará, ou ter que ser a tía máis sexy ou o tío que máis liga. Hai outras formas de amar que non sexan relacións difíciles.
Por moito que as revistas, as series de televisión, os novelones ou películas de amor véndannos a idea de que o amor é complicado e difícil e que todos os mozos son iguais, non é así. Hai mozos capaces de tratarte ben, cos que relacionarte de ti a ti, respetuosos, cos que divertirte... E aos que tratar ben tamén, claro. As relacións de amor non teñen que ser competicións, nin guerras de sexos, nin teñen que levar celos, nin roios difíciles que nos poñen como retos a conseguir ao malote que che trata mal pero cambiará, ou ter que ser a tía máis sexy ou o tío que máis liga. Hai outras formas de amar que non sexan relacións difíciles.
16 de xan. de 2020
O MACHISMO MUNDIAL
O machismo que sofren moitas mulleres en países como a India ou Sierra Leona e algo que a ONU non se trata con seriedade. Esas mulleres ou rapazas son mutiladas xenitalmente e violadas a diario. Moitas delas foron ou están casadas con homes moito mais maiores ca elas os cales as abusan tanto física como psicologicamente.
Hay moitas mulleres en eses países que loitan en contra do machismo, como por exemplo a gañadora do Premio Nobel Malala Yousafzai. Malala é unha rapaza pakistaní que loita polos dereitos civiles, en especial polos dereitos das mulleres na sua provincia o norte de Pakistan. Alí, durante a ocupacion talibán, as nenas non podían ir a escola e ela creou un blog para a BBC (cadena de televisión británica) baixo un pseudónimo e alí relataba como era a ocupación e o seu punto de vista de como as rapazas podrian mellorar. Por este motivo, cando tiña 12 anos, un día que iba no autobús escolar un home pegoulle 3 tiros, polo que estuvo moi grave. En canto mellorou tiveron que sacala do pais, pois iban seguir intentando acabar coa sua vida. Levárona a Inglaterra, onde segue vivindo.
Tipos de violencia
Un dos tipos de violencia é a violencia física a cal ten moitas formas.
Un exemplo e a mutilizacion xenital feminina que se produce en moitos países de África como por exemplo en Senegal o Gambia e en algúns de Asia . Ás nenas, a un temprana idade, córtanlles o clítoris para que non poidan sentir placer mentras manten relacións sexuais.
Outro tipo da violencia machista é a que sofren moitas mulleres na casa, con medo a que os seus homes as obliguen a manter relación sexuais con eles, ou cando as ameazan con que se non lavan toda a casa e teñen a comida feita para cando eles volvan as mataran. Contra estas violencias machistas hay moitas campañas e no noso pais temos un telefono gratuito que non aparece no rexistro de chamadas que e o 016.
Una destas campañas e a do punto negro na man; esta campaña intenta salvar a estas mulleres co compromiso a a axuda de todo o mundo, decíndolles que poñan un punto negro na palma da man para que alguén que llo vexa, sepa que é vítima de maltrato e poda axudala.
Fontes:
Wikipedia
Campaña punto negro
Raul Ferreira
Tipos de violencia
Un dos tipos de violencia é a violencia física a cal ten moitas formas.
Un exemplo e a mutilizacion xenital feminina que se produce en moitos países de África como por exemplo en Senegal o Gambia e en algúns de Asia . Ás nenas, a un temprana idade, córtanlles o clítoris para que non poidan sentir placer mentras manten relacións sexuais.
Outro tipo da violencia machista é a que sofren moitas mulleres na casa, con medo a que os seus homes as obliguen a manter relación sexuais con eles, ou cando as ameazan con que se non lavan toda a casa e teñen a comida feita para cando eles volvan as mataran. Contra estas violencias machistas hay moitas campañas e no noso pais temos un telefono gratuito que non aparece no rexistro de chamadas que e o 016.
Una destas campañas e a do punto negro na man; esta campaña intenta salvar a estas mulleres co compromiso a a axuda de todo o mundo, decíndolles que poñan un punto negro na palma da man para que alguén que llo vexa, sepa que é vítima de maltrato e poda axudala.
Wikipedia
Campaña punto negro
Raul Ferreira
13 de xan. de 2020
XOGUETES E ESTEREOTIPOS
Cando entras nunha xoguetería e atopas, por un lado, un pasillo de color rosa repleto de bonecas e accesorios de maquillaxe; no seguinte, mais variado en canto a cores, coches de carreiras e figuras de acción. Algunhas tendas incluso os señalizan con carteles:´´Xoguetes para nenas´´ ou ´´Xoguetes para nenos´´. Vivimos nunha sociedade na cal os roles tradicionais están cada día mais presentes.
¿Por que seguimos fomentando estos estereotipos? Non se trata de impoñer aos nenos os xoguetes tradicionalmente dirixidos ao sexo oposto, se non de darlles a opción de elixir con qué queren xogar. Si o teu fillo varón quere xogar cun carrito de bonecas, quizá sexa porque ve ao seu propio pai como modelo a seguir, algo que debería ser motivo de orgullo, non de vergoña. Os nenos son solo nenos. Deixemoslles disfrutar do xogo sen prexuizos.
-Nesta imaxe pódese ver que nun lado hai unha habitación toda de rosa con bonecas e maquillaxe e danos a entender que a habitación dunha nena ten que ser rosa e ten que ter bonecas e maquillaxe.
-E na outra habitación vese un neno rodeado de cousas azuis, coches de xoguetes e roupa azul e danos a entender que e un exemplo para os nenos ter todo de azul e ter coches de carreiras.
Danierl Varela
¿Por que seguimos fomentando estos estereotipos? Non se trata de impoñer aos nenos os xoguetes tradicionalmente dirixidos ao sexo oposto, se non de darlles a opción de elixir con qué queren xogar. Si o teu fillo varón quere xogar cun carrito de bonecas, quizá sexa porque ve ao seu propio pai como modelo a seguir, algo que debería ser motivo de orgullo, non de vergoña. Os nenos son solo nenos. Deixemoslles disfrutar do xogo sen prexuizos.
-E na outra habitación vese un neno rodeado de cousas azuis, coches de xoguetes e roupa azul e danos a entender que e un exemplo para os nenos ter todo de azul e ter coches de carreiras.
Danierl Varela
A ROUPA DAS BAILARINAS
A roupa das bailarinas
O outro día, na televisión galega, soaba unha orquestra moi coñecida. Ese día en concreto facía un frío polar. Como era de esperar, ían cubertos cuns traxes abrigados (gabardina, pantalóns e zapatos de coiro). En cambio, as mulleres ían vestidas cuns maillots e flecos pendeirando deles, levaban as pernas e os brazos totalmente descubertos e un escote moi pronunciado. Por se fora pouco, elas eran as que bailaban para entreter o público; bailaban sobre unhas sandalias de tacón de agulla (duns 15cm apróximadamente). Levaban a cara toda maquillada e a pel que ensinaban estaba cuberta de purpurina e xoias pegadas a ela. A música que soaba era machista e estaba estereotipizada.
En diferentes actuacións cambiaban de roupa, mais se chegaban a poñer unha chaqueta, esta levaba o mismo escote. Tamén eran a altura e o tacón deses zapatos idénticos aos anteriores.
É obvio que é imposible bailar ou sentirse cómoda en tales traxes, pero a nosa arcaica sociedade pensa que é mellor así: que é mellor ensinar un corpo imposible de muller para agradar aos homes ca velas vestir unha roupa de carácter normal e deixalas mostrar o seu talento vocal coma cos rapaces de dita orquestra.
Alicia Martinez e Sara Conde
O outro día, na televisión galega, soaba unha orquestra moi coñecida. Ese día en concreto facía un frío polar. Como era de esperar, ían cubertos cuns traxes abrigados (gabardina, pantalóns e zapatos de coiro). En cambio, as mulleres ían vestidas cuns maillots e flecos pendeirando deles, levaban as pernas e os brazos totalmente descubertos e un escote moi pronunciado. Por se fora pouco, elas eran as que bailaban para entreter o público; bailaban sobre unhas sandalias de tacón de agulla (duns 15cm apróximadamente). Levaban a cara toda maquillada e a pel que ensinaban estaba cuberta de purpurina e xoias pegadas a ela. A música que soaba era machista e estaba estereotipizada.
En diferentes actuacións cambiaban de roupa, mais se chegaban a poñer unha chaqueta, esta levaba o mismo escote. Tamén eran a altura e o tacón deses zapatos idénticos aos anteriores.É obvio que é imposible bailar ou sentirse cómoda en tales traxes, pero a nosa arcaica sociedade pensa que é mellor así: que é mellor ensinar un corpo imposible de muller para agradar aos homes ca velas vestir unha roupa de carácter normal e deixalas mostrar o seu talento vocal coma cos rapaces de dita orquestra.
Alicia Martinez e Sara Conde
7 de xan. de 2020
NÍA, NENA SOLDADO DE LIBERIA
Un 40 % dos 300.000 nenos soldados son nenas. As nenas sufren unha doble victimización, por un lado, son reclutadas por grupos armados para combater nas zonas de conflicto e, por outro, son obxecto de tráfico tanto durante, como despois dos conflictos. Asimesmo son sometidas a explotación sexual polos exercitos que as reclutan.
Testemuña de Nia, unha nena soldado de Liberia.
Testemuña de Nia, unha nena soldado de Liberia.
6 de xan. de 2020
TRATA DE NIÑAS EN BOMBAY
En Bombay se calcula que existen 400.000 personas que de una forma u otra están inmersas en redes de tráfico ilegal de personas. Hablamos con Pooja, una de las beneficiarias de Sonrisas de Bombay, sobre su experiencia cuando fue obligada a ejercer la prostitución en el distrito de Kamathipura.
PROSTITUCIÓN INFANTIL
Niñas desde los 12 años, aproximadamente, se inician de manera forzada en la vida sexual. Víctimas de violaciones, abusos y engaños terminan metidas en un círculo de violencia que les roba cada minuto la vida.
TRATA INFANTIL
Los niños y las niñas en Bolivia tienen una vida dura: son vendidos por entre tres y siete dólares, son víctimas de explotación sexual y laboral y no tienen protección frente a las mafias de tráfico de personas.
CAMBOYA: ESCLAVITUD Y TRÁFICO DE NIÑOS
Hay más de 400 millones de niños esclavos, muchos de ellos son víctimas del tráfico de menores. Se trata de un negocio que genera un beneficio anual de 7.000 millones de dólares. Se calcula en más de cuatro millones sólo el número de mujeres con las que se trafica cada año, siendo dos millones de ellas niñas obligadas a prostituirse.
HERMANOS
Hermanos, es un reportaje realizado por adolescentes participantes del programa de erradicación de trabajo infantil de Fundación Telefónica, como parte del proyecto "Jóvenes Comunicadores".
"Jóvenes Comunicadores" de Fundación Telefónica, que trabaja con adolescentes y jóvenes en proyectos de educomunicación que les permite capacitarse en herramientas comunicacionales. El objetivo es generar competencias y respeto a los derechos fundamentales de adolescentes en situación de vulnerabilidad.
"Jóvenes Comunicadores" de Fundación Telefónica, que trabaja con adolescentes y jóvenes en proyectos de educomunicación que les permite capacitarse en herramientas comunicacionales. El objetivo es generar competencias y respeto a los derechos fundamentales de adolescentes en situación de vulnerabilidad.
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)