Despois de ver varios documentais sobre nen@s refuxiad@s siri@s, quedamos moi impresionad@s. Uxía escribiu este poema que lerá o día da paz.
As imaxes corresponden a exposición Little Hopes (Pequenas Esperanzas), organizada pola organización Global Humanitaria e o centro médico Bader Center en Xordania.
As imaxes corresponden a exposición Little Hopes (Pequenas Esperanzas), organizada pola organización Global Humanitaria e o centro médico Bader Center en Xordania.
A mostra expón 50 cadros realizados por nen@s refuxiad@s siri@s que viven neste centro médico, en Amman. A través da pintura, rapazas e rapaces aprenden a vencer as escenas de horror que viviron a causa da guerra e a afrontar unha nova vida.
Para que non sexan invisibles.
Para que non sexamos indiferentes.
INCOMPRENSIÓN
En Siria, un bonito lugar
Escoitouse una bomba estoupar.
A xente estaba a chorar,
Meus país a traballar.
Polo que dixo meu pai
Que a guerra comezaba.
Que é iso, papá?
Eu diso non sabía nada.
De un día para outro
Aquí, neste bonito lugar
A paz e a tranquilidade
converteuse en mortandade.
Que pasou ca miña vivenda?
Que pasou co meu fogar?
Que pasou ca miña xente?
Que pasou ca miña xente?
Que pasou…..? Volvo preguntar.
Ninguén me da una explicación
De por que a guerra ocurriu,
Non sei se é un dictador
O alguén que nos someteu.
Agora marcharon todos
Para un campo de refuxiados.
Nós so temos a esperanza
De que isto acabe xa,
Senón tamén iremos
Para onde foron os demáis.
Uxía Iglesias
Ningún comentario:
Publicar un comentario