"Moita xente pequena, en lugares pequenos, facendo cousas pequenas, pode cambiar o mundo"
Eduardo Galeano

Blogue de Myriam Morán para as materias Igualdade de xénero e Educación para o desenvolvemento

25 de mar. de 2018

POR UNA ESCUELA SIN ARMARIOS

EL DOMINGO SI DIOS QUIERE (4º ESO)

Dirección: Yamina Benguigui

Reparto: Fejria Deliba, Zinedine Soualem, Rabia Mokedem, Amina Annabi y Mathilde Seigner

Título en V.O.: Inch'Allah Dimanche

Nacionalidades: Francia Año: 2003 Fecha de estreno: 02-04-2004

Duración: 98 min.

Género: Drama

Color o en B/N: Color

Guion: Yamina Benguigui

Fotografía: Antoine Roch

Calificación: Mayores 13 años



Sinopsis:
Zouina ha pasado mucho tiempo separada de su marido, Ahmed. Este, por motivos de trabajo, tuvo que emigrar a Francia, donde lleva instalado la friolera de diez años. Todo este tiempo, Zouina ha estado criando a sus tres hijos en su país natal, Argelia, pero ahora que ya son algo mayores, la mujer toma la decisión de irse con ellos, y también con su suegra, junto a su marido. Una vez en Francia, a Zouina le cuesta adaptarse a su nueva vida: la relación con los vecinos, el marido que hacía tantos años que no veía, la casa nueva… Vivir lejos del país donde nació se le hace difícil, así que cuando la protagonista se entera de que una familia argelina se ha mudado cerca del barrio, no duda en contactar con ellos.
Guía

ÁGORA (3º ESO)

Título Original: Ágora.

Género: Histórica.

País y Año: España - 2009.

Duración: 126 minutos.

Dirección: Alejandro Amenabar.

Guión: Alejandro Amenábar y Mateo Gil.

Vestuario: Gabriella Pescucci.

Fotografía: Xavi Giménez.

Música: Dario Marianelli.

Montaje: José Luis Escolar.

Producción: Fernando Bovaira.

Estreno España: 9 de octubre de 2009.

Estreno Reino Unido: 23 de abril de 2010.

Reparto principal: Rachel Weisz, Max Minghella, Oscar Isaac, Ashraf Barhom, Michael Lonsdale.
Sinopsis:
En el siglo IV, Egipto era una provincia del Imperio Romano. La ciudad más importante, Alejandría, se había convertido en el último baluarte de la cultura frente a un mundo en crisis, dominado por la confusión y la violencia. En el año 391, hordas de fanáticos se ensañaron con la legendaria biblioteca de Alejandría. Atrapada tras sus muros, la brillante astrónoma Hypatia (Rachel Weisz), filósofa y atea, lucha por salvar la sabiduría del mundo antiguo, sin percibir que su joven esclavo Davo se debate entre el amor que le profesa en secreto y la libertad que podría alcanzar uniéndose al imparable ascenso del Cristianismo.

MOOLAADÉ (1º ESO)

SINOPSE DA PELÍCULA
Collé Ardo vive nunha aldea africana. Fai sete anos non permitiu que a súa filla fora sometida á ablación, unha práctica que lle parece unha barbarie e que ela tamén sufriu. Hoxe, catro nenas fuxen para escapar do ritual da "purificación" e piden a Collé que as protexa. Dende ese momento, se enfrentan dous valores: o respeto ao dereito de asilo (o moolaadé) e a tradición da ablación (a salindé). Coa súa decisión de acoller e axudar ás nenas Collé Ardo provoca unha crise na a vida da aldea. Collé incluso soportará o sofrimento do castigo e a humillación pública antes que renunciar a súa posición, desencadenando así unha auténtica rebelión de mulleres que esixen que ningunha nena máis sexa mutilada. Por outra anda, Amsatou, a filla de Collé, xa está en idade de casar e o seu matrimonio está concertado co fllo do xefe do pobo, un xoven que acaba de chegar de París. Polo momento, ningún home casou con unha muller non"purificada".
É unha película realizada e producida en África, por africanos y, fundamentalmente, pensada para un público africano. A película achéganos a un mundo rural totalmente distinto ao que nos presentan a maior de películas comerciales norteamericanas que chegan as nosas casas. Gracias a esta película podemos ver cómo son as casas da xente desta alda, como cociñan, como traballan, como comen, como obteñen auga, como son as súas relacións matrimoniais. Tamén amosa a complexidade social destas sociedades e as súas leis e a vida cotiá de gran cantidade de familias africanas.
La película plantexa en forma de controversia varios temas:a denuncia da ablación, o debate en torno a peso da tradición e a modernidade e, finalmente, la loita das mulleres rurais africanas por transformar as relacións de dominación impostas polos homes.
É unha película realizada e producida en África, por africanos y, fundamentalmente, pensada para un público africano. A película achéganos a un mundo rural totalmente distinto ao que nos presentan a maior de películas comerciales norteamericanas que chegan as nosas casas. Grazas a esta película podemos ver cómo son as casas da xente desta aldea, como cociñan, como traballan, como comen, como obteñen auga, como son as súas relacións matrimoniais. Tamén amosa a complexidade social destas sociedades e as súas leis e a vida cotiá de gran cantidade de familias africanas.
La película prantexa en forma de controversia varios temas:a denuncia da ablación, o debate en torno a peso da tradición e a modernidade e, finalmente, la loita das mulleres rurais africanas por transformar as relacións de dominación impostas polos homes.
Despois de ver a película, tivemos un coloquio no que falamos destas e outras cuestións.

6 de FEBREIRO: DÍA INTERNACIONAL CONTRA A MUTILACIÓN XENITAL FEMININA

A Organización Mundial da Saúde (OMS) declarou o 6 de febreiro Día Internacional de Tolerancia Cero coa Mutilación Xenital Feminina. Segundo sinala a OMS a mutilación xenital feminina afecta a ao redor de 140 millóns de nenas e mulleres, e cada ano máis de 3 millóns de nenas corren risco de sufrila.
Cada ano celébrase esta data para sensibilizar acerca desa práctica, xa que a mutilación xenital feminina considérase unha práctica daniña e unha violación dos dereitos humanos das nenas e as mulleres. Por iso a OMS dedica este ano unha atención especial á preocupante tendencia de que sexan os propios prestadores de atención de saúde quen realice a mutilación xenital feminina, contribuíndo dese modo a legitimizarla e mantela.
A Mutilación Xenital Feminina (MGF) é unha pauta extrema que representa a dominación patriarcal sobre o corpo feminino. A través destas prácticas de mutilación de toda ou parte dos xenitais femininos quítaselles unha forma de acceso ao pracer nas relacións sexuais, extirpándolles do mesmo xeito o control sobre a súa sexualidade.
A MGF é unha práctica que perpetúa a desigualdade de xénero e a discriminación cara ás mulleres. Son as crenzas socioculturais e relixiosas as que impón ás mulleres a idea de que teñen que practicar estes actos, pautas que nada teñen que ver coa saúde, senón que manifestan a dominación masculina sobre o corpo das mulleres.
Plan niña contra la ablación.
Noticias sobre a ablación do clítoris.

LOU.

Un corto que habla sobre el bullying con el que Pixar ha aspirado fue candidata este año allevarse el Oscar al mejor cortometraje de animación.
“Lou” cuenta la historia de un “monstruo” que vive dentro de la caja de objetos perdidos de un colegio. El peculiar personaje es testigo de los abusos que un niño comete ante el resto de sus compañeros y decide tomar partido para dar una valiosa lección al “abusón”.

LOU (cortometraje) from Pennylane on Vimeo.

Lou” está narrada desde el punto de vista del niño acosador y cómo cambia su actitud una vez se pone en la piel de sus compañeros y es consciente de las consecuencias de sus actos.

15 de mar. de 2018

8 de MARZO

O día 9 de marzo fixemos un acto conmemorativo do "Dia internacional da Muller" no que participou o alumnado de ESO. A presentación do acto correu a cargo do club de igualdade que creamos esta 2ª avaliación. Aquí vos deixamos unha galería fotográfica, resumo do mesmo.
Nas seguintes entradas poderedes ver o acto completo.

8 de MARZO TEATRO: CLARA CAMPOAMOR

A conmemoración do 8 de marzo realizámola oao día seguinte en un acto conxunto. Comezamos coa actuación do grupo de 2º que representaron un anaco da nosa historia. Un momento no que unha muller, Clara Campoamor, foi  protagonista na historia de España, o momento en que as mulleres conseguiron do dereito ao voto.

Clica na foto para ver a súa representación da obra:
"Clara Campoamor"


8 MARZO: VIDEOS DE 2ºESO

A representación da obra de teatro de 2º ESO, seguíronlle dous videos creación de alumnas tamén de 2º.
O cartel foi a colaboración de Lucía, Uxía e Alicia da clase de plástica.
Aquí deixamos os dous videos xunto coa presentación que elas mesmas fixerondas súas creacións e un enlace para continuar vendo o acto do 8 M.







A MIÑA HISTORIA NON SERÁ ASÍ.

Esta é a historia dunha moza
Unha moza coma ti e coma min
Unha historia que inventamos, pero que é moi real
Unha historia que non vai ser a nosa historia.



Á(R)MATE MULLER
Nin unha máis.
É un berro revindicativo.
Somos Diana Quer, somos a rapaza dos San Fermíns, somos as 48 mulleres asesinadas polas súas parellas ou ex-parellas o ano pasado e os 8 nenxs mortxs a mans de seus pais por vinganza cara ás súas nais.
Somos xs 27 nenxs orfxs no 2017 a causa da violencia de xénero. Somos tamén eses centos de mulleres e nenas acosadas polos seus compañeiros. E por último somos mulleres, mozas, nenas e estamos fartas de que os homes nos traten coma se fósemos inferiores, coma se non foramos ninguén.
Fartas de cando somos pequenas escoitar de cotío comentarios que nos cambian e ao crecer non poder levar a cabo as nosas decisións, opinións e gustos porque " pode ser perigoso". Fartas de ter medo cando imos soas para casa. Estamos FARTAS. Porque sí, tem os peitos e vulva, sí, pero iso non dá dereito a ninguén a maltratarnos.
A revolución ha de empezar xa. Unha revolución de homes e mulleres, de mozas e mozos loitando xuntos para ser iguais, para non ter que vivir con medo, para poder VIVIR, só vivir.

NIN UNHA MÁIS.



8 MARZO: POEMA "NÓS"

Uxía, de 3º, escribiu un poema para odía de hoxe. Se clicades na foto, verédela recitandoo.




NÓS

Nós…
Os ollos avivados
o sangue por mirada
a valentía por lema
e a mente como espada.
Combater tales palabras,
que bocas din satisfeitas,
e que nos chamen obxectos,
tan bonitas e tan feitas.
Nós...
Ataques de rabia enferma,
mal corpo polas mañás,
nós tamén somos persoas
e trátannos coma cans.
Quérennos facer pensar,
que nós somos inferiores,
cando ó que teñen é medo,
é que sexamos mellores.
Nós...
Acabaemos coas barreiras,
apoiémonos, irmás!
vivamos como as mulleres
que nunca se rendirán.
Nós...
Esta fea, esta guapa,
esta tonta, esta gorda.
Esta que vai sen sorriso,
pola túa opinión vizosa.
Nós...
Levamos a vida ao lombo,
a nosa e a dos demais,
pero o problema vai vir,
cando a tiremos ao chan.
En calquera situación,
somos quen de decidir,
se ter fillos, cociñar,
con quen e como vivir
Comeza a revolución,
as mulleres sen fronteiras,
nin sumisas, nin escravas,
nin pesadas, nin tristeiras.

Uxía Iglesias

13 de mar. de 2018

8 MARZO: PREMIOS DE PUBLICIDADE MAZÁ PODRE AOS ANUNCIOS MÁIS MACHISTAS. 1ª EDICIÓN

Para rematar o acto, o club de igualdade presentou a 1ª edición dos premios "Mazá Podre" aos anucios máis machistas.
O premio consiste en 1 mazá podre, abucheo e pitada. 

Clica aquí para continuar vendo o acto e a presentación dos premios dos anuncios que elixiron.





TANIA: Por último, queríamos comentarvos unha novidade desta avaliación. Nós os 4, xunto con Myriam, creamos un clube de Igualdade.
Este clube fixémolo coa finalidade de darnos de conta de todo o machismo co que vivimos, e sabelo identificar mellor. Comentamos diversos temas dos que  poderíamos falar, e decidimos comenzar pola publicidade, xa que é algo moi habitual nas nosas vidas.


PAULA: Remataremos coa 1º Edición dos premios “Mazá Podre” aos anuncios máis machistas.


DAMIÁN:  Non foi fácil a decisión, pero… concedemos o terceiro premio ao anuncio da campaña de Atún Calvo Cuídales sin que se den cuenta, que recibirá unha mazá podre e un abucheo,..


PAULA:Neste anuncio, destacan moitas cousas, entre elas:
Por ser muller temos que ter bos peitos. Temos que servirlle os nosos maridos,
temos que coidalos. E sen que se note, no vaia a ser.
DAMIÁN: Atún Calvo, entendo que busquedes chamar a atención ao máximo posible para vender pero o machismo podédelo aforrar.
PAULA: As mulleres non necesitamos que ninguén decida por nós que temos que comer e cómo de delgadas temos que estar. É un pouco humillante para as mulleres e a xente gorda, pero ao voso rollo campeóns!


TANIA:  O segundo premio consistente en dúas mazás podres, abucheo e pitada…..
para as galletas  Princesa, as máis sabrosas.
MARÍA: Quererás dicir as máis rosas, non?
TANIA: Sí… niso tés razón.
MARÍA: Este anuncio de galletas é moi machista,  porque xa nos inculcan unha serie de valores dende ben cativas. Para empezar preséntalas como un dulce sólo para nenas.


TANIA: Empezando polo nome “Princesa”. Por ser nenas temos que andar con rosa. Sempre, sempre, sempre temos que ser como unhas princesas. Non nos podemos despeinar, lastimarnos. Temos que chorar cando nos doe algo, cando nos sentimos mal ou cando nos berran. Temos que ser SUPER amigas. Podemos xogar pero con coidado, ao fútbol xa nin probalo, que nos lastimamos, mellor con bonecas. Necesitamos das demais rapazas para pasalo ben. As nenas gústanos sempre coidar, como a nena do anuncio no seu can. Temos que ir sempre a última moda. Ir ben peinadas e arregladas. E para o colmo,  as galletas teñen forma de corazón. Coma nós, que por ser nenas, temos que ter corazón de princesa.


MARÍA:  E por último, o primeiro premio ao anuncio máis machista consiste en tres mazás podres, abucheo e pitada para o anuncio de Invictus:
      DAMIÁN:  Aquí vemos maravillosamente ben  os roles atribuidos pola sociedade tanto aos homes como ás mulleres.


Imos fixarnos no  home:
El fai unha entrada triunfal. Actúa con superioridade e é moi vanidoso.
E vistes a súa mirada? Desafiante e escéptico.
Faise o chulo, altivo e soberbio. Ten un xesto enérxico: destructor, destrúe aos xogadores de porcelana.
O que o anuncio nos está vendendo, ademáis da colonia, claro, e un modelo de home. Rapaces, xa sabedes,  se comprades esta colonia, non cabe ningunha dúbida de que vos convertirá en un home triunfador e de moito éxito coas rapazas. Seredes fortes, musculosos e poderosos. Serás un ganador, un triunfador. Sempre victorioso.
Crédelo?


MARÍA:  Veamos agora o papel da  muller:


Son consideradas un obxecto neste anuncio.
As mulleres espérano semi-desnudas. Ten as mulleres que el queira, e ao seu pé, ao seu mercer.
Son unha recompensa á súa victoria. Caen rendidas aos pés do home.
Levan unha tela vaporosa que se lles cae cando pasa o home triunfador.
As mulleres no final desnúdanse ante el, polo simple feito de levar o trofeo no ombro. Imaxe da muller que da pena. O que nos vende é que as mulleres non somos máis que unha cousa, o premio que recibe o home polo seu poder e éxito.


Hasta aquí a 1º edición dos premios  “Mazá podre”. Esperámosvos o ano que ven.
                                             María, Damián, Tania e Paula

12 de mar. de 2018

NON SON FÁCIL.

Un IES tinerfeño logra que la RAE cambie el matiz machista de ‘fácil’

El alumnado de Primero de Bachillerato del IES Manuel González Pérez consigue que la Real Academia Española recoja su propuesta ‘#HazloFácilRAE’ y modifique el significado de la palabra fácil, al eliminar "dicho especialmente de una mujer" y se refiera a personas.
“No soy fácil, soy Alba, Paula, Claudia, Emma”. Así comienza el vídeo que los alumnos de Primero de Bachillerato del IES Manuel González Pérez, de La Orotava, editaron a finales de enero para que la Real Academia Española (RAE) atendiera su petición y modificara la quinta acepción de la palabra fácil, discriminatoria para la mujer ya que aludía al adjetivo “que se presta sin problemas a mantener relaciones sexuales”, y la sustituyera por persona.
“Si ella es fácil, yo también lo soy”, dicen cada uno de los varones de la clase a continuación y culminan todos juntos con el lema: “no somos fáciles, somos iguales”. 


El viernes, un día después de que España viviera una jornada histórica a favor de la igualdad y en contra de la violencia machista, los alumnos y el centro educativo se enteraron por casualidad de que su propuesta había sido recogida por la RAE pese a que nadie de esta institución se los comunicó formalmente.

Todo comenzó el 25 de enero cuando Alba, una alumna del curso, vio en Instagram la definición de fácil y le preguntó a su profesora de Lengua Castellana y Literatura, Marisa Baute, si era real o una manipulación. Inmediatamente lo buscaron y comprobaron lo injusto del significado así que decidieron hacer algo rápido teniendo en cuenta que la imagen ya circulaba por redes sociales. Ese mismo día en un recreo acordaron que lo primero era hacer la petición a la RAE a través de la Unidad Interactiva del Diccionario (Unidrae) una herramienta que se creó en 2011 para recibir las propuestas y sugerencias externas relacionadas con el diccionario.
Rellenaron el formulario con el nombre de Alba, debido a que había sido la promotora de la iniciativa, pero nunca recibieron respuesta, ni siquiera un correo que confirmara que había sido recibida, cuenta Marisa. Al día siguiente grabaron el vídeo por la mañana y por la tarde ya se había hecho viral. En menos de dos meses han conseguido 11.154 visitas, según la última estadística de ayer por la tarde, y lo han subtitulado.


El 26 de febrero volvieron a dirigirse a la RAE para repetir su propuesta pero tampoco obtuvieron contestación. Debido a ello optaron por colgarlo en Twitter y la iniciativa comenzó a moverse.

Tal es así que la RAE se manifestó diciendo que no censuraba sino que recogía las palabras y que “fácil” se empleaba así desde hacía mucho tiempo.
Una explicación que no convenció a los alumnos dado que ellos sí creían en la posibilidad de modificar el significado. “No querían que la quitaran del diccionario sino que hiciera referencia tanto a hombres como a mujeres”, especifica la docente.

Fue Bárbara, una alumna de la Escuela de Arte Fernando Estévez, de Santa Cruz, la que comprobó que lo habían logrado debido a que este centro de educación superior se sumó a la campaña #HazloFácilRAE y editar un video reivindicativo con motivo del 8 de marzo. La noticia comenzó rápidamente a circular por Twitter y no tardaron en hacerse eco medios nacionales con el mismo hashtag.

A partir de ahora habrá un antes y un después para el alumnado del IES Manuel González y en especial para Primero de Bachillerato, porque han demostrado que los cambios son posibles, que comienzan en las aulas, pero tienen que ser ellos los principales impulsores.

5 de mar. de 2018

8 MARZO

Esta é unha clara imaxe de que para a muller todo      é dificil mentres que para o home todo  é moito  máis doado. O home  recibe mais cartos e axúdanlle a gañalos mentres que coa
a muller pasa todo o contrario, non llo poñen tan fácil a pesar  de combrar menos polo mesmo traballo. Traballando no mesmo oficio unha muller recibe in salario inferior. Por iso hai que loitar pola igualdade entre homes  e mulleres, para  que as mulleres poidan cobrar o mesmo que os homes.
As  mulleres sempre se nos soe poñer mais obstáculos na vida que os homes, pero superámo-los e se non os superamos aprendemos dos erros para volver a intentalo unha  outra vez ate que o consigamos.
Nesta imaxe tamén hai algo que non me gusta: como debuxaron a muller , sempre a soemos debuxar con moito escote, peitos grandes e cunha falda corta e tacóns. Isto son os estereotipos de xénero e os obstáculos cos que a muller ten que loitar para conseguir o mesmo.

Leticia Añón

8 MARZO

Repito, o máis grande de Galiza está até a cona de cobrar menos facendo o mesmo traballo, de ver como as mulleres son discriminadas, maltratadas, violadas e todo eso por pensar que as mulleres son menos cos homes. Como o di o artículo 43:
-As mulleres e os homes teñen iguales dereitos e oportunidades. Por que isto non é así? Acaso non está mal incumplir as normas? Se violas a unha muller, a maltratas, a insultas, a humillas estalo facendo, incumprir as normas, pero incumprir as normas non e o máis importante, o máis importante é o daño que lle fas a unha persoa, que a ti non che fixo nada, que ela só quería ser feliz.
O máis grande de Galiza non é só a muller se non que tamén é o home que a apoia e trata ben, o peor de Galiza si que é un home maltratador.
Todos xuntos podemos frear esto!

Ahinoa Antelo